“The second principal reason Julian of Norwich has been ignored for so many centuries, and why we were not ready for her, is that she is so thoroughly creation-centered in her theology that people did not understand her insistence that “God is in nature,” that nature and grace are one, and that goodness is everywhere but “first of all in nature.” When the agenda is to exploit nature for all the profits it can deliver, who wants to hear about the sacredness of nature.” (Mathew  Fox)

Natuur en genade één, dat is een ongebruikelijke gedachte voor velen. Maar vreemd als het moge klinken, tegelijk een voor velen van ons gebruikelijke ervaring. Half bewust misschien, maar ‘even een frisse neus halen’, gaat dikwijls voorbij het fysieke. Het contact met de natuur is voor velen, bijna ongemerkt, naar de woorden van Julian of Norwich, een ervaring van Genade en de alomtegenwoordigheid van Goedheid.
Bomen die kracht en bescherming uitstralen. struiken die de jaargetijden volgen en verkondigen. Bloesems en bloemen die de lof van zon, lente en zomer zingen.

Als je er even bij stilstaat en stil en echt kijkt bloeit er ook in jou iets open. Ervaar maar hoe je ogen verder opengaan en je hart wordt geraakt. Hoe er een plotselinge erkenning is van pure goedheid. Goedheid zonder grens, immer stralend. Totale overgave.
Dat is de natuur van het Goddelijke. Het kent geen claim. Het is pure oproep van wat al lang ook in jouzelf schuilt: Pure Goedheid. Pure goedheid, klaar om het spel van de schepping naar haar aard te spelen.

Waarom, o waarom zijn wij ons niet voortdurend bewust van die goedheid? In de theologie heet dat ‘erfzonde’. Erf-afzondering zou je kunnen zeggen. Maar waarom? Waardoor? Hoe komt dat in mij, in de mens? Wel heel eenvoudig door het ‘vergeten’. Vergeten van wat? Wel, van de eenvoudige waarheid dat de schepping een spel is. Een ‘doen alsof’. Zoals in elk spel: vanuit eenheid in bedoeling, aanvang en opzet, uiteengaan in de rollen van ‘tegenstander, concurrent, ‘vadertje’ of ‘moedertje’, of wat het spel ook maar vraagt.

Die rollen zijn niet waar. Ook niet in het maatschappelijke leven. Ik ‘ben’ niet de baas; het is een rol die goed gespeeld moet en kan worden. Ik ‘ben’ niet de politicus, de politieagent, de vader of de moeder. Het zijn rollen te spelen door mensen die, net als ik, sterfelijk zijn, tijdelijk. Hinderlijk als zij zich iets, wat dan ook inbeelden. Amusant, nuttig, om lief te hebben, als ze ook maar iets van pure goedheid tonen in het spelen van hun rol. Naar hun natuur; naar de Natuur, vol goedheid.

Ter overweging.

Hans Leewens
Brussel, voorjaar 2021
Hans Leewens (1933) heeft ervoor gezorgd dat OMG van een droom wérkelijkheid is geworden. Hij gaf ooit als Chairman Van Ede&Partners als doel ‘Mensen maken tot Meester van hun Bestemming’ door ‘Ondernemen met Talenten’. In zijn bekendste boek ‘Oosterse Wijsheid Westerse Renaissance’ en meer recente publicaties voorspelt hij een 21ste eeuwse Renaissance. Van Hoofd naar Hart. Van Kapitalisme naar een Common Good Economy.